Κοινωνία

ΝΤΟΠΙΓΚ ΚΑΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ (EVOLUTION)

Για να διαπιστώσει κανείς τις πιθανότητες εξάλειψης μιας δυσάρεστης ανθρώπινης συμπεριφοράς και ίσως και για να εφαρμόσει λύσεις, θα πρέπει να ανατρέξει στην βιολογική εξέλιξη (Evolution). Θα αναφερθούμε μόνο σε βασικά ζητήματα που αφορούν στο Ντόπιγκ (η εκτός κανονισμών χρήση ουσιών ή άλλων μέσων για αύξηση της αθλητικής απόδοσης). Υπάρχουν 3  σχετικά θέματα στη  εξελικτική βιολογία:

«Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΛΗΘΕΙΑ» ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ

Μία από τις πλέον συνηθισμένες φράσεις που χρησιμοποιούμε τα τελευταία χρόνια είναι το «η αλήθεια μου». Με αυτήν επιδιώκεται να δηλωθεί η σημασία της σκέψης που εκφράζει ένα πρόσωπο. Ως εκ τούτου, όχι μόνο φαίνεται πως είναι μια φράση αβλαβής, αλλά και απαραίτητη. Ωστόσο, πρόκειται για την έκφραση ενός σημαντικού προβλήματος. Ας δούμε, συνοπτικά, τον λόγο.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΕΝΑΣ ΥΠΑΡΞΙΣΤΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ CEO;

Αν σκεφτεί κανείς ότι ο υπαρξισμός είναι μια φιλοσοφία με βασικό χαρακτηριστικό της, τουλάχιστον σύμφωνα με τον γάλλο φιλόσοφο Ζαν-Πολ Σαρτρ, την απόλυτη ελευθερία («είμαστε καταδικασμένοι να είμαστε ελεύθεροι»), θα φαινόταν εντελώς παράδοξη, αν όχι εξ αρχής καταδικασμένη στην αποτυχία, η επιλογή να γίνει CEO ένας υπαρξιστής. Πώς θα μπορούσε να διοικήσει; Δηλαδή να θέσει όρια και να δώσει εντολές, οπότε να φαίνεται πως περιορίζει την ελευθερία των άλλων; Και πώς θα μπορούσε ο ίδιος να δεσμευτεί στις απαιτήσεις και στο όραμα της επιχείρησης;

ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΤΟΥ ΟΟΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ

Η επίδραση της τεχνολογίας στην οικονομική και κοινωνική ζωή είναι ένα θέμα που ενδιαφέρει το σύνολο της κοινωνίας, από τους απλούς πολίτες μέχρι τις κυβερνήσεις. Η πολυπλοκότητα, ωστόσο, του θέματος δεν επιτρέπει επιφανειακές προσεγγίσεις. Γι’ αυτό προτιμούμε να προβάλλουμε τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από συστηματικές και όσο γίνεται πιο πρόσφατες σχετικές μελέτες, όπως του ΟΟΣΑ.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ

Το άγχος της μοναξιάς είναι αποτρεπτικό και προκύπτει από μια βασική αποξένωση μεταξύ ανθρώπου και ανθρώπου, ενώ η υπαρξιακή μοναξιά είναι ένα αναπόφευκτο μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, που περιλαμβάνει περιόδους αυτο-σύγκρουσης και παρέχει μία οδό για την αυτο-ανάπτυξη. Ενώ μπορεί να είναι επώδυνη, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε θριαμβευτική δημιουργία. Η μοναξιά ορίζεται συχνά ως η αίσθηση ότι η επιθυμητή ποσότητα ή ποιότητα των κοινωνικών συνδέσεων του ατόμου δεν εκπληρώνεται.

ΤΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Το να κάνουμε ερωτήσεις στην εργασία μας είναι κάτι φυσιολογικό, αλλά και συχνά δυσκολότερο από όσο νομίζουμε. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους:

Πρώτον, αυτό που πραγματικά ρωτάμε ενδέχεται να είναι (έως και πολύ) διαφορετικό από αυτό που νομίζουμε ότι ρωτάμε. Για παράδειγμα, η ερώτηση «Δουλεύεις τώρα;» μπορεί να εκληφθεί ακόμα και ως ειρωνεία, με την έννοια του «σιγά μη δουλεύεις τώρα, χαζολογάς στο διαδίκτυο».

ΠΩΣ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΕΜΑΡΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Βαριέστε στη δουλειά; Πόσο συχνά; Πόσο άσχημα νιώθετε για αυτό; Και, κυρίως, τι μπορείτε να κάνετε;

Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να διαχωρίσουμε τη βαρεμάρα από την τεμπελιά. Στην πρώτη περίπτωση, η αίσθηση της βαρεμάρας προκύπτει από την έλλειψη ενδιαφέροντος για τη δουλειά. Αντιθέτως, η τεμπελιά είναι η απροθυμία να κάνω οποιαδήποτε εργασία και η συνακόλουθη προσπάθειά μου να την αποφύγω.

ΠΩΣ Ο ΗΓΕΤΗΣ (ΝΑ) ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΤΟΥ;

Το πρώτο και σημαντικότερο καθήκον ενός ηγέτη είναι η επιλογή των άμεσων συνεργατών του. Ο λόγος είναι απλός: οι συνεργάτες αποτελούν προέκταση του ηγέτη, τον εκπροσωπούν, άμεσα και έμμεσα, αλλά και τον βοηθούν στο έργο του.

Οπότε, το ζήτημα είναι τα κριτήρια με τα οποία ένας ηγέτης θα επιλέγει τους συνεργάτες του αυτούς. Αυτά μπορούμε να τα διαιρέσουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες, παρά το ότι δεν περιλαμβάνουν ισάριθμα κριτήρια. Κάθε άλλο.

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΠΩΛΕΙΑ

Ο θάνατος κάποιου κοντινού προσώπου συχνά προκαλεί σοκ, ακόμα κι αν το περιμένει κανείς να συμβεί. Δεν μπορεί να προετοιμαστεί κανείς για τον αντίκτυπο και τις συνέπειες που αυτή η απώλεια θα έχει για τη ζωή αυτού που επιβιώνει και συνεχίζει. Ο ξαφνικός απροσδόκητος θάνατος και ο θάνατος μετά από μια σοβαρή ασθένεια φέρνουν το καθένα τα δικά του είδη πόνου, αλλά ο πόνος δεν μπορεί να συγκριθεί.

ΑΝ Ο ΠΛΑΤΩΝΑΣ ΗΤΑΝ CEO;

Αν σκεφτεί κανείς ότι η πλατωνική Ακαδημία δεν ήταν μια απλή σχολή φιλοσοφίας, αλλά μια σχολή της οποίας οι απόφοιτοι κατελάμβαναν δημόσια αξιώματα, τότε καθόλου δεν παραξενεύει ο προβληματισμός του πώς θα οργάνωνε ο Πλάτωνας σήμερα μια εταιρία, αν ήταν ο CEO. Βέβαια, δεν υπάρχει η δυνατότητα εδώ να αναπτύξουμε επαρκώς τις πιθανές κινήσεις του, αλλά μπορούμε να διατυπώσουμε ορισμένες βασικές θέσεις τους, αντλώντας από την Πολιτεία του, οι οποίες θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στη σύγχρονη εταιρία.