Οικονομία

ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕΣΑΙΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

Η προβλεπτικότητα έχει επιστρέψει στις οικονομικές προγνώσεις, μετά τον Μάιο του 2020, πάντοτε βεβαίως μέσα στα περιθώρια αβεβαιότητας. Παρ’ όλα αυτά, επισυμβαίνουν μεταβολές που, αν και δεν είναι δραματικές, έχουν ιδιαίτερη αξία.

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι μετά τον Covid θα είχαμε ανάκαμψη το 2021 και μία γενναία ανάπτυξη του 2022 που θα έφερνε και την επίδραση των ευρωπαϊκών κεφαλαίων. Μετά όμως, αυτή θα απομειωνόταν οδηγώντας τελικά την οικονομία σε μια μεσομακροπρόθεσμη, χαμηλής τάσης ανάπτυξη, της τάξης του 1 με 1,5%.

ΤΟΛΜΗΡΟΤΕΡΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ;

Τώρα που έχουμε πάρει τον μακρύ δρόμο για να αφήσουμε πίσω μας την πανδημία, αναρωτιόμαστε εάν αυτή η εμπειρία επέδρασε στη συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας. Θα πρέπει μάλιστα να ομολογήσουμε από την αρχή ότι το ενδιαφέρον μας το συγκεντρώνουν τα θέματα που μπορούν να παίξουν έναν ρόλο στην οικονομική συμπεριφορά. Ειδικότερα μας ενδιαφέρει το ζήτημα της διαχείρισης του κινδύνου και της αποφυγής της ζημιάς.

ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ VS ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΕΠΕΚΤΑΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η Ελλάδα προετοιμάζεται να ζήσει μία έντονη αναπτυξιακή διετία. Κύριο χαρακτηριστικό της είναι η εισροή κεφαλαιακών πόρων από την Ευρώπη κυρίως προς τις υποδομές και την ενίσχυση μεταρρυθμίσεων και επενδύσεων με πράσινο και ψηφιακό χαρακτήρα.

ΑΙΣΙΟΔΙΟΞΙΑ ΓΙΑ ΡΥΘΜΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΑΝΩ ΤΟΥ 4% ΦΕΤΟΣ

Για «ενδείξεις ταχείας και γρήγορης ανάκαμψης, πιο ισχυρής από τις αρχικές εκτιμήσεις» μίλησε την περασμένη Τετάρτη στο υπουργικό συμβούλιο ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας και η πλειονότητα των αναλυτών συμφωνεί μαζί του, βλέποντας ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 4%, αν και επισημαίνει ότι παραμένει μια σοβαρή πηγή αβεβαιότητας: ο τουρισμός.

ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ο υπουργός Ανάπτυξης είχε να ανακοινώσει βελτίωση της ανταγωνιστικής θέσης της ελληνικής οικονομίας στην παγκόσμια οικονομία όπως έγινε στην Ελλάδα την προηγούμενη εβδομάδα.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΜΕΤΑ COVID ΕΠΟΧΗ

Η επί τρεις σχεδόν δεκαετίες «μεγάλη ομαλοποίηση» στις δυτικές οικονομίες (υψηλή ανάπτυξη, χαμηλός πληθωρισμός) ανετράπη οριστικά με την κρίση του 2008. Επρόκειτο για μια τεράστια ενδογενή κρίση, που εκπορεύτηκε από τον χρηματοπιστωτικό τομέα όπως και οι 151 προηγούμενες!

ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ VS ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ, ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ VS ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ

Η κρίση του Covid-19 σημαίνει ότι η κατανάλωση απουσιάζει από την οικονομία. Μία μεγάλη μερίδα των ανθρώπων έπαψε να εργάζεται και έτσι τα εισοδήματά τους εξαερώθηκαν, δεν παρήχθησαν δηλαδή αλλά συγχρόνως οι άνθρωποι αύξησαν τις αποταμιεύσεις τους. Στην ευρωζώνη το 2020 έφθασαν στο 20% του διαθέσιμου εισοδήματος και οι καταθέσεις των νοικοκυριών αυξήθηκαν με τον υψηλότερο ρυθμό μετά το 2013 (20 δισ. στην Ελλάδα). Είναι αποταμιεύσεις ασφάλειας και ήταν και αναγκαστικές αποταμιεύσεις, αφού οι πολίτες δεν είχαν πού να ξοδέψουν την αγοραστική τους δύναμη.

ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΜΨΗ

Η έκδοση του δελτίου των Τριμηνιαίων Εθνικών Λογαριασμών του 1ου τριμήνου, με προσωρινά εποχικά διορθωμένα στοιχεία για την ελληνική οικονομία, είναι μία αξιόλογη έκπληξη για τους οικονομικούς αναλυτές στην Ελλάδα και όχι μόνο. Η ύφεση στο α΄ τρίμηνο ήταν πολύ μικρότερη του αναμενόμενου.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΜΙΑ ΥΦΕΣΗ ΕΙΝΑΙ... ΘΕΤΙΚΗ

Η απρόσμενα χαμηλή ύφεση του πρώτου τριμήνου μας δείχνει ακριβώς τη μία και μοναδική συνταγή για την ανάπτυξη: Επενδύσεις.

Το άλμα τους διέψευσε τις εκτιμήσεις για βαθιά ύφεση εξαιτίας του καθολικού lockdown. Η μείωση κατά μόλις 2,3% του ΑΕΠ οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στις επενδύσεις που εν μέσω πανδημίας, αυξήθηκαν κατά 8,6% σε σχέση με τα περυσινά επίπεδα άπνοιας, δείγμα της «δίψας» και της δυναμικής που ξυπνάει στην οικονομία.

ΤΟ ΝΕΟ ΣΥΝΘΕΤΟ ΤΟΠΙΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Κινούμεθα σε ένα καινούργιο οικονομικό περιβάλλον της μετά-COVID εποχής με έναν βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, 2021 - 2022, έναν μεσοπρόθεσμο, 2022-2024, και έναν μακροπρόθεσμο μέχρι το 2030, που μπορεί να φτάσει οραματικά μέχρι το 2050.